Moje Konto
0.00 zł
Spawanie w kosmosie oraz historia jego rozwoju
Po raz pierwszy próbę spawania w przestrzeni kosmicznej podjął Sergij Korolew w 1964 roku. Ponieważ tematyka spawania w kosmosie była niezwykle aktualna, jej rozwiązanie zostało powierzone Akademii Borysa Patona. Założono, że badania w tym obszarze pomogłyby w obsłudze statków kosmicznych, stacji orbitalnych, tworzeniu konstrukcji metalowych, które muszą być w ruchu orbitalnym, jak również na Księżycu.
Zgodnie z wymaganiami dotyczącymi wyposażenia pokładowego statku kosmicznego w zakresie ciężaru, parametrów klimatycznych i niezawodności, w Instytucie Elektrycznego Spawalnictwa imienia E.O. Paton, zostało opracowane małogabarytowe urządzenie pilotażowe do spawania i cięcia w kosmosie.


W latającym laboratorium Rocket and Space Corporation „Energia” przeprowadzono próbne spawanie metali w warunkach zerowej grawitacji, po wynikach którego, Pilotażowy Zakład IES im. E.O. Paton wyprodukował urządzenie „Wulkan” do spawania i cięcia metali. Na maszynie „Wulkan” można było wykonywać spawanie w 3 metodach – spawanie elektronowe, plazmowe i elektrodą topliwą, a także cięcie wiązką elektronową.
W październiku 1969 roku, astronauci V. Kubasow i G. Szonin na statku kosmicznym „Souyz -6” po raz pierwszy na świecie, przeprowadzili proces spawania i cięcia metali w warunkach zerowej grawitacji, co było kompletnym zaskoczeniem dla światowej społeczności naukowej. Eksperyment ten zapoczątkował erę technologii kosmicznej i pokazał, że do spawania i cięcia nie tylko w kabinie statku, ale także w otwartej przestrzeni najlepiej nadaje się wiązka elektronów. Wyniki badań zostały wykorzystane w opracowaniu i stworzeniu kompleksu urządzeń pokładowych do termicznego odparowania metali i osadzania powłok cienkowarstwowych w warunkach zerowej grawitacji.
W sierpniu 1979 roku na pokładzie stacji kosmicznej „Salut-6” kosmonauci W. Liahov i W. Riumin przeprowadzili serię udanych eksperymentów na jednostce „Isparitel” (Parownik) wyprodukowanej przez Zakład Pilotażowy IES imienia E.O. Paton. Doświadczenia zdobyte podczas opracowywania urządzeń „Wulkan” i „Parownik” oraz eksperymenty z nimi na ziemi i w kosmosie pozwoliły opracować w 1984 r. uniwersalne ręczne narzędzie – „URI”.

W lipcu 1984 roku, zgodnie z programem lotów kompleksu orbitalnego „Salut-7”, po raz pierwszy na świecie w przestrzeni kosmicznej, kosmonauci Swietłana Sawicka i Władimir Dżanibekow przeprowadzili z sukcesem operacje spawania, cięcia blach i nakładania powłok ochronnych.

„URI” składa się ze specjalnego, wysokowoltowego małogabarytowego zasilacza i dwulufowego pistoletu elektronicznego. Jedna lufa pistoletu umożliwia spawanie i cięcie metali, a druga nakładanie powłok ochronnych na metale.
W 1986 r. kosmonauci L. Kazymowa i W. Solowiowa na stacji orbitalnej „MIR” za pomocą jednostki „URI” na zewnętrznej powierzchni stacji z sukcesem przeprowadzili, spawanie i cięcie zespołów i fragmentów konstrukcji kratownicowych stacji. Umożliwiło to włączenie ulepszonego systemu „Universal”, który został opracowany na podstawie urządzenia „URI”, jako standardowy system stacji orbitalnej „MIR”.

Polecane dla Ciebie
Newsletter
Zapisz się, by otrzymywać informacje o bieżących promocjach i rabatach!
Potrzebujesz pomocy? Zadzwoń do nas:
Poniedziałek-Piątek: 08:00-16:00
Sobota-Niedziela: Nieczynne
Lub napisz na e-mail:
biuro@paton.pl
Strona stworzona i obsługiwana przez: Agencja Marketingowa DIGITIX
Copyright 2024 © PATON Europe Sp. z o. o.
- Obraz
- SKU
- Ocena
- Cena
- Stan magazynowy
- Dostępność
- Dodaj do koszyka
- Opis
- Treść
- Waga
- Wymiary
- Dodatkowe informacje
Strona stworzona i obsługiwana przez: Agencja Marketingowa DIGITIX
Copyright 2024 © PATON Europe Sp. z o. o.